“ลิ้น” ของแมลงวันปากยาวของแอฟริกาใต้นั้นยาวอย่างแน่นอน แต่พวกมันไม่ยืดหยุ่น ดังนั้นแมลงวันจึงต้องบินโฉบไปจิบน้ำหวานจากถ้วยน้ำหวานตื้นของดอกไม้ ดังที่เห็นในภาพด้านบนซึ่งได้รับเกียรติ จากการแข่งขัน BMC Ecology Image Competition ปี 2015ท่อน้ำในสายพันธุ์นี้โดยเฉพาะProsoeca ganglbaueriสามารถเติบโตได้ยาวถึง 5 เซนติเมตร. เมื่อพับไปข้างหลังระหว่างบิน ประมาณครึ่งหนึ่งจะยื่นออกมาด้านหลังลำตัวของแมลงวัน ระยะที่ยาวมากทำให้แมลงวันตะลุยดอกตื้นๆ หรือเอื้อมถึงดอกไม้ด้วยท่อน้ำหวานที่ลึกกว่า เมื่อปากของแมลงวันปากยาวต่างๆ ยืดยาวไปตามวัย ดอกไม้มากกว่า 120 สายพันธุ์ รวมทั้งZaluzianskya microsiphonได้ขยายหลอดที่ยาวขึ้น
ดอกไม้ผู้เชี่ยวชาญพิเศษเหล่านี้ส่วนใหญ่บานเป็นสีชมพูหรือสีขาว Michael Whitehead
นักนิเวศวิทยา (และช่างภาพของทั้งสองภาพ) ที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลียในแอกตันกล่าวว่าแต่การตั้งค่าสีเหล่านั้นไม่ได้เกิดมาเพื่อแมลงวัน งานวิจัยปัจจุบันของเขาเปิดเผยว่าแมลงวันเรียนรู้การตั้งค่าสีโดยพิจารณาจากสิ่งที่คุ้มค่าในบุฟเฟ่ต์ดอกไม้ในท้องถิ่นของพวกมัน ในบางสถานที่ แมลงวันจะเรียนรู้สีหวานในช่วงแคบๆ เท่านั้น แต่ในภูมิประเทศที่มีตัวเลือกมากขึ้น แมลงวันก็เต็มใจที่จะจิบสีชมพู สีขาว และสีน้ำเงิน
การเขียนธรรมชาติที่ดีสามารถนำภูมิทัศน์ที่เต็มไปด้วยสายพันธุ์แปลก ๆ และทำให้คุ้นเคยได้ นอกจากนี้ยังสามารถทำให้สถานที่ที่เต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตที่มีชื่อเสียงดูแปลกใหม่ ในGods of the Morningนักธรรมชาติวิทยา John Lister-Kaye ทำทั้งสองอย่างด้วยไหวพริบ
หนังสือที่มีเสน่ห์เล่มนี้บันทึกเรื่องราวการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาล
ที่ศูนย์ธรรมชาติแห่งหนึ่งในที่ราบสูงสกอตติช Lister-Kaye ก่อตั้งโรงงานแห่งนี้ขึ้นบนพื้นที่ล่าสัตว์ในอดีตเมื่อเกือบ 40 ปีที่แล้วในพื้นที่ห่างไกลที่เต็มไปด้วยที่ราบน้ำท่วมถึง ป่าไม้ หนองบึง และทุ่งหญ้า Lister-Kaye มุ่งเน้นไปที่นกและมีตาที่เฉียบแหลมในรายละเอียด วลีที่ไพเราะของเขานำผู้อ่านเข้าสู่โลกของกาและโกง (ญาติของอีกายูเรเชียน) เช่นเดียวกับนกฮูกโรงนาและแบล็กแคป (ประเภทของนกกระจิบ) เขาเขียนว่า “เมื่อนกหกหรือเจ็ดตัวบินมาใกล้กัน ปีกเกือบจะสัมผัสกัน เสียงนกหวีดอันนุ่มนวลของพวกมันทับซ้อนกันในเพลงที่หายากและน่ารำคาญซึ่งสามารถได้ยินได้ไกลหลายไมล์”
เรื่องเล่าเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในพื้นที่นั้นมีอยู่มากมาย รวมถึงการพบกับเจ้าชู้ตัวงามในช่วงเช้าตรู่ของช่วงกลางฤดูหนาว อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่เรื่องน่ายกย่องสำหรับสัตว์ป่าเสมอไป Lister-Kaye อธิบายถึงการต่อสู้ตลอดทั้งปีในการปกป้องเล้าไก่ของครอบครัวของเขาจากสุนัขจิ้งจอกและต้นสนชนิดหนึ่งที่มีไหวพริบคล้ายพังพอน
ไพน์มาร์เทนมีบทบาทสองประการในหนังสือเล่มนี้ ในฐานะนักฆ่าไก่ และเป็นหนึ่งในเรื่องราวความสำเร็จทางนิเวศวิทยาของภูมิภาค การฟื้นตัวของประชากรต้นสนมาร์เทนในระยะยาวจากระดับต่ำสุดในทศวรรษที่ 1960 ส่วนใหญ่มาจากทัศนคติที่อดทนต่อ “สัตว์กินเนื้อ” ของชาวป่าสก็อตแลนด์ที่เพิ่มมากขึ้น ตลอดจนการได้รับที่อยู่อาศัยที่เหมาะสมโดยรวม
แต่เรื่องราวของชัยชนะครั้งนั้นยิ่งใหญ่กว่าในหนังสือเพราะการสูญเสียนกหลายสายพันธุ์ที่ไม่ได้เรียกว่าบ้านเกลนอีกต่อไป อาจเป็นเพราะสภาพอากาศที่ร้อนขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป ภาวะโลกร้อนยังทำให้สภาพอากาศในพื้นที่แปรปรวนมากขึ้น ซึ่งนำไปสู่ความล้มเหลวในการผสมพันธุ์เป็นครั้งคราวในหลาย ๆ สายพันธุ์ รวมถึงมือใหม่ที่รักของผู้เขียน
จากการไตร่ตรองอย่างเจ็บปวดของนกที่บินไปที่บานหน้าต่างไปจนถึงการครุ่นคิดเกี่ยวกับประสบการณ์ในวัยเด็กที่เบ่งบานไปสู่ความรักในธรรมชาติตลอดชีวิตของเขา การสังเกตของ Lister-Kaye ช่วยให้ผู้อ่านเชื่อมต่อกับโลกธรรมชาติอีกครั้ง
credit : citadelindustry.com sysconceuta.com nezavisniprostor.net planesyplanetas.com coachsfactorysoutletonline.net cheapcustomhoodies.net coachfactoryonlinefn.net kamauryu.com trinitycafe.net luxurylacewigsheaven.net
